Wet zorg en dwang (Wzd)
zorg met respect voor eigen regieDe wet zorg en dwang (Wzd) regelt de rechten van mensen met een verstandelijke beperking of dementie wanneer zij te maken krijgen met onvrijwillige zorg. Het uitgangspunt van de wet is dat zorg altijd vrijwillig wordt verleend, tenzij het echt niet anders kan. In dat geval mogen zorgverleners alleen onder strikte voorwaarden onvrijwillige zorg toepassen.
Wat houdt de Wet zorg en dwang in?
De Wet zorg en dwang (Wzd) waarborgt dat zorgverleners zorgvuldig omgaan met situaties waarin een cliënt zorg weigert maar waarbij die zorg wel noodzakelijk wordt geacht. De wet geldt voor cliënten met een verstandelijke beperking of voor mensen met dementie of een vergelijkbare aandoening.
De Wzd is van toepassingen voor cliënten in zorginstellingen maar ook voor mensen die thuis zorg ontvangen.
Zorg is in principe altijd vrijwillig. Echter in uitzonderlijke gevallen kan onvrijwillige zorg worden toegepast, als er een ernstig nadeel dreigt voor de cliënt of de omgeving. Daarnaast moeten andere mogelijkheden om vrijwillige zorg te verlenen zijn onderzocht en moet zijn gebleken dat deze niet effectief zijn geweest. Verder is de zorg zoveel moeilijk op maat is en wordt deze tijdelijk ingezet.
Elke vorm van onvrijwillige zorg moet volgens een stappenplan worden geëvalueerd en afgebouwd.
Een multidisciplinair team beoordeelt of onvrijwillige zorg echt nodig is. Zorgverleners moeten kunnen aantonen dat vrijwillige alternatieven zijn onderzocht. Cliënten en verwanten kunnen een klacht indienen bij de Wzd-functionaris of een onafhankelijke klachtencommissie