Jong en anders

Dit verhaal gaat over de doelgroep jongvolwassenen met een licht verstandelijke beperking die wonen op Harteheem.
Tot 2017 woonden er op Harteheem, op de woning voor kinderen uitgezonderd, ouder wordende cliënten met een ernstige tot matige verstandelijke beperking.
Vanaf 2017 kwam er een nieuwe groep cliënten wonen, jongvolwassenen met een licht verstandelijke beperking. Deze groep vraagt om een andere vorm van zorg dan de cliënten die hier al woonden.

Voor de begeleiders hier betekende hun komst wel wat, er ontstond ‘handelingsverlegenheid’, doordat deze groep iets anders vroeg.

Eén van de begeleiders vertelt;
“Alleen al het dagritme; Hun dag begint tussen tien uur en één uur ’s middags. En ze willen gewoon ‘hangen’ met hun vrienden, voor de Cirkel. En harde muziek draaien. ‘Dat mag toch? Ik woon hier toch gewoon?’, zeggen ze dan. Je houdt ze ook minder makkelijk binnen de woning, dus ze gaan erop uit, ontdekken de wereld van drank en drugs, overmatig eten en gamen. Die verslavingsgevoeligheid, dat waren wij ook niet gewend.”

“We hadden dus echt wel in de gaten dat we anders met deze groep moesten omgaan, en daarom is er een projectgroep opgericht. We gingen eerst met de jongeren in gesprek. Zij gaven vooral aan dat ze zich nog niet thuis voelden op Harteheem, dat de faciliteiten nog niet bij hen pasten. ‘Wij zijn jong en wij zijn anders dan de andere bewoners’, vertelden ze en daarom noemen we het projectgroep Jong & Anders.”

“Het is belangrijk om die jongens een stem te geven. Maar de eerste ‘chips & cola-sessies’, hadden niet meteen het effect dat wij als begeleiders in gedachten hadden. Na een paar keer gingen de jongens er niet meer heen omdat ze dachten ‘er wordt toch niets met onze ideeën gedaan, en we horen steeds ‘het kan niet’. Het sloot niet goed aan bij hun verwachtingen.
Er werden ook wel dingen beloofd die niet waargemaakt werden, bijvoorbeeld dat er een jeugdhonk zou komen. Dat is er nu nog niet, en dat komt ook echt door allerlei gedoe rondom vergunningen maar dat zegt hen natuurlijk niets. Wij snappen wel waarom iets niet meteen lukt, maar voor hen is dat veel moeilijker te begrijpen.”

Toen is bedacht om niet alleen de managers maar ook de begeleiders van de verschillende groepen en gedragsdeskundigen met elkaar te laten overleggen: ‘Waar liggen de issues, wat zien we nu gebeuren in die groep en hoe kunnen we daar afspraken over maken die we ook meteen kunnen nakomen”?

We proberen nu met alle woningen op één lijn te komen en als dat niet lukt, dan leggen we zo goed mogelijk uit waarom dat is. Nog steeds hebben wij op onze woning cliënten die niet naar de sessies gaan maar die dan wel heel veel goede ideeën hebben die ze aan ons vertellen, dus die ideeën nemen wij dan wel weer mee. Soms vinden ze het toch ook wel spannend, zo’n sessie. Dan hebben cliënten als ze samen met elkaar buiten zijn wel een grote mond, maar als er tijdens die gesprekken dan echt serieus naar gevoelens wordt gevraagd, kunnen ze ook blokkeren.

Volgens mij is deze groep van cliënten wel de toekomst; er staan er in ieder geval veel op de wachtlijst. En ik denk dat het ook een hele leuke groep cliënten is om te hebben binnen de Hartekamp Groep, als we daar de goede faciliteiten en de juiste begeleiding voor hebben. Je wordt wel uitgedaagd, maar daar kun je ook van groeien.